Roztocza są jednymi z najbardziej uciążliwych szkodników ogrodów i sądów. Akarycydy to substancje chemiczne wykazujące działanie roztoczobójcze. Preparaty te są powszechnie stosowane również w weterynarii, w leczeniu warrozy, niszczycielskiej choroby roztoczowej atakującej pszczoły miodne, bezcennych sprzymierzeńców ogrodników.
Akarycydy w sadzie
Roślinożerne roztocza, głównie przędziorki, to powszechnie występujące szkodniki, m.in. drzew owocowych. Te fitofagi charakteryzują się krótkim rozwojem, dużą płodnością i niezbyt wybrednym gustem, co sprawia, że mogą pożywiać się na wielu gatunkach roślin.
Skutecznym orężem w walce z roztoczami są akarycydy (tu), związki zbudowane z siarki i fosforu. Preparaty te skutecznie eliminują roztocza roślinożerne, nie wykazując toksyczności względem owadów pożytecznych i kręgowców. W leczeniu chorób wywołanych przez roztocza wykorzystywane są m.in.:
- flumetryna,
- akrynatryna,
- kumafos,
- fluwalinatu,
- cymiazol.
Do walki z dorosłymi stadiami roztoczy wykorzystywane są akarycydy, których mechanizm działania polega na blokowaniu pracy mitochondriów w komórkach szkodników, preparaty z grupy METI. Groźnym szkodnikiem jabłoni jest przędziorek chmielowiec. Do zwalczania tego fitofaga wykorzystywane są właśnie substancje z grupy METI.
Akarycydy w ochronie zdrowia zapylaczy
Jednym z największych zagrożeń dla zdrowia pszczół jest warroza, choroba roztoczowa czerwi i pszczół miodnych, której czynnikiem etiologicznym jest Varroa destructor. Leki na warrozę, stosowane w Polsce, opierają się przede wszystkim na akarycydach kontaktowych.
Niestety roztocza Varroa, podobnie jak inne zwierzęta z tej grupy, cechują się dużą zdolnością do wykształcania lekooporności na akarycydy. Zmniejszeniu skuteczności leku sprzyja nie tylko duża zmienność genetyczna pajęczaków, ale również podawanie za małych ilości leków, zbyt długie pozostawianie dawek w ulach i wykorzystywanie przeterminowanych preparatów.